Να θυμηθούμε μερικούς τίτλους, που στο παρελθόν τα Μ.Μ.Ε. δημοσίευσαν και μάλιστα διογκωμένους.
Η ΝΔ «έχασε» 1.104.667 ψηφοφόρους.
Ποιο πολλές «συνιστώσες» έχει η ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ
Τρίζει η Πολυκατοικία της Δεξιάς.
Η Δεξιά Πολυκατοικία «γεννά» νέα κόμματα.
Κ΄ Καρατζαφέρης: Δεν επιστρέφω στη ΝΔ
Μόνο από το ανάγνωσμα των παραπάνω τίτλων σήμερα, σχηματίζεται εικόνα μιας «πολυκατοικίας», όπου οι «ένοικοι», ανεβοκατεβαίνουν τους ορόφους πάνω-κάτω, με πρόσωπα που παίρνουν, σε άλλους τη μορφή της αγωνίας, σε μερικούς της ηρεμίας και σε κάποιους της απορίας.
Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε, το λόγο της αγωνίας, ηρεμίας και απορίας.
Στους μεν «ενοίκους» με την αγωνία στο πρόσωπό τους, στους οποίους, η κοινωνία, (η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει, και κόκκαλα τσακίζει), φόρεσε τη ταμπέλα του «Γερμανοτσολιά», ο λόγος ενδεχομένως να είναι, ότι νοιώθουν, σαν να βρίσκονται σε ένα «καζάνι», που βράζει ο «βρώμικος χυλός» στο πάτο του. Αυτό το «καζάνι» το συνοδεύουν και εκφράσεις όπως, «πολιτικά ανήθικοι», «πολιτικά διεφθαρμένοι», «πολιτικές συμμορίες», «διακινητές», «πολιτικά πιόνια»κ.α , που ακούγονται και ψιθυρίζονται είτε σκοπίμως είτε άσκοπα. Ίσως είναι αποτέλεσμα, το ότι επί 40 χρόνια, ο όροφός τους, περιλάμβανε ανθρώπους με βουλιμία, που ακόμα και τώρα, δεν θέλουν ή δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι ισοπέδωσαν το Έθνος. Το αποδυνάμωσαν. Ίσως πάλι επειδή, περιλαμβάνει ανθρώπους, που επεδίωκαν και επιδιώκουν, την άνοδο και το πλουτισμό, μέσα από τα Ταμεία του Δημοσίου. Δηλαδή, από τα χρήματα τα δικά μου που γράφω και από τα χρήματα τα δικά σου, που διαβάζεις. Τα χρήματα, που εσύ και εγώ δικαίως ή αδίκως στερούμαστε.
Όμως και καλοπροαίρετα, αν τα παραπάνω τα θεωρήσουμε «λόγια του αέρα» και πάμε στη πράξη και στο σήμερα, διαπιστώνουμε ότι επιδεικνύουν ανικανότητα άρθρωσης πολιτικού λόγου. Δεν τεκμηριώνουν το ερώτημα «Γιατί να σε εμπιστευτώ αφού μετά από 40 χρόνια εξουσίας και κακοδιαχείρισης με οδήγησες στο σήμερα;;;» Αντί Πολιτικού Λόγου, αρθρώνουν λόγους ασυνάρτητους και βρίζουν το κ΄Τσίπρα. Αυτό και μόνο, καταδεικνύει ότι είναι «πολυταλαντούχοι πολιτικοί», που διέλυσαν τη Πατρίδα.
Θεωρούν ως μεγάλο άθλο αν ξεπεράσουν το 20%. Για αυτό άλλωστε και δεν διεκδικούν τη πρωτιά. Διεκδικούν τη Συνεργασία και τη Συνεννόηση. Ξέρουν !!!! Αγωνιούν!!!!
Οι δε «ένοικοι» με το πρόσωπο της απορίας, θα μπορούσε να πείκάποιος ότι είναι οι πλέον και απόλυτα, δικαιολογημένοι. Πνιγμένοι μέσα στο δαιδαλώδες δικονομικό περιβάλλον της χώρας,ίσως δεν κατάλαβαν ή δεν μπορούν να καταλάβουν ακόμα και σήμερα, ότι η «Πολιτική και Διπλωματία» δεν είναι «ταραταζούμ – ταρατατζούμ», παρελάσεις, τατουάζ, φρού-φρού και αρώματα. Δεν κατάλαβαν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ενδεχομένως, ότιμπορεί να είναι υποχείρια των ΜΜΕ. Στην αρχή τους «επιτέθηκαν», «κατηγόρησαν», «λοιδόρησαν» και τέλος τους «απομόνωσαν», γιατί εξέφραζαν την οργή και θυμό ενός εκλογικού σώματος και μόνο. Τίποτα παραπάνω. Αυτό το «τίποτα» δεν το «εμπλούτισαν» με ανθρώπους ικανούς και με γνώσεις. Αντίθετα, απέπεμψαν όσους τυχόν είχαν. Σήμερα, τα ΜΜΕ συνεχίζουν να τους έχουν στην «απομόνωση», όχι γιατί εκφράζουν πάλι την οργή και θυμό του εκλογικού σώματος, αλλά διότι αν τους φέρουν στο τραπέζι των συζητήσεων, θα διαφανεί μάλλον, η απόλυτη άγνοιά τους, σε ότι αφορά τη πολιτική και διπλωματία. Αυτό είναι «απειλή» προς το «σύστημα», διότι οι ψηφοφόροι τους, (ένα μεγάλο μέρος), θα μετακινηθεί προς το πλησιέστερο προς αυτούς κόμμα. Κάτι που δεν είναι επιθυμητό και κυρίως από τους «ένοικους» με την αγωνία στο πρόσωπό τους.
Η πολυκατοικία ολοκληρώνεται με τους «ένοικους» που έχουν ζωγραφισμένη την ηρεμία και γαλήνη στο πρόσωπό τους. Θεωρούν ότι πολιτικά «επένδυσαν» και «στοχεύουν» σωστά. Με έξυπνη πολιτική στρατηγική, «αγκάλιασαν» το πλέον ιδανικότερο Υπουργείο στη πολιτική. Το Υπουργείο που :
-
Δεν υπάρχει «πολιτική φθορά»
-
Πολιτικά, εκπροσωπεί το «τελευταίο ανάχωμα», πριν τη διάλυση μιας χώρας.
-
Από «κάτω» του, έχει το 17% του Εκλογικού Σώματος και η ψήφος τους, στο μεγαλύτερο μέρος, δεν αποτελεί «προϊόν συνδιαλλαγής» αλλά ψήφος για το «συλλογικό συμφέρον».
Έτσι λοιπόν, με αυτή τη «πρόχειρη» προσέγγιση, λίγο πολύκαταλαβαίνουμε, ποιοι «ένοικοι» κρατάνε το «κλειδί» και ποια είναι η πόρτα που «ξεκλειδώνει», τη Πολιτική Σταθερότητα. Το ερώτημα είναι, αν έχουν το σωστό «κλειδί»……
Το άρθρο είναι του Ευάγγελου Αθανασιάδη
Συνταγματάρχης ε.α.
