Εθνική γραμμή εδώ και τώρα!
Εθνική γραμμή εδώ και τώρα! Γράφει ο Βασίλης Τριανταφύλλου
ΤΗΝ ΩΡΑ που τα γκρίζα σύννεφα πληθαίνουν ανησυχητικά στη γειτονιά μας, ο πολιτικός κόσμος της χώρας εμφανίζεται θολωμένος και μπερδεμένος με τις προτεραιότητές του. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση μπλέχτηκαν στη σκανδαλολογία. Σε έναν πόλεμο εντυπώσεων με στόχο το κομματικό συμφέρον. Να στριμώξουν, δηλαδή, τον αντίπαλο στα σχοινιά και να τον κρατήσουν εκεί καθηλωμένο όσο περισσότερο χρόνο μπορούν, για να κερδίσουν την κοινή γνώμη και να στρέψουν τα φώτα της επικαιρότητας μακριά από τα καυτά θέματα όπως είναι τα εθνικά και η οικονομία.
ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ που έχουν σταλεί από την Αθήνα προς τα Σκόπια και την Αγκυρα δεν τα έχουν λάβει σοβαρά υπόψη οι παραλήπτες και γι’ αυτό ευθύνονται οι Ελληνες πολιτικοί, οι οποίοι αδυνατούν να συνεννοηθούν και να χαράξουν μια εθνική πολιτική που θα θωρακίζει τη χώρα και τα συμφέροντά της. Που δεν θα επιτρέπει σε κανέναν να αμφισβητήσει τα δικαιώματά της, τις διεθνείς συμβάσεις και την ιστορία της. Που θα κλείνει παλιές πληγές και δεν θα ανοίγει νέες, εξαιτίας ολιγωριών και επιπολαιότητας. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να κατανοήσουν ότι τα εθνικά ζητήματα δεν προσφέρονται για κομματικά παιχνίδια και ρεβανσισμούς. Οφείλουν να γνωρίζουν ότι όποια ζημιά προκληθεί από λάθος χειρισμούς είναι δύσκολο, έως αδύνατο, να διορθωθεί και ιδιαίτερα σε περιόδους όπου η χώρα βρίσκεται σε ένα ιδιόμορφο περιβάλλον, με τους φίλους και τους συμμάχους να μην ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους και να μην παίρνουν τις πρωτοβουλίες που απαιτούνται. Οι χλιαρές, έως αδιάφορες, αντιδράσεις, τόσο της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και του ΝΑΤΟ, για να βρεθούν ωφέλιμες λύσεις στα ανοικτά μέτωπα, αποτελούν άλλη μια απόδειξη των άστοχων πολιτικών που έχουν επιλέξει και ακολουθήσει επί δεκαετίες οι πολιτικοί του τόπου, είτε κατέχουν την εξουσία είτε τη διεκδικούν. Αποτέλεσμα της έλλειψης εθνικής στρατηγικής είναι σήμερα οι γείτονες να αυξάνουν τις παράλογες απαιτήσεις τους και να φθάνουν σε ακραίες ενέργειες και ως απάντηση να λαμβάνουν «φιλικές παραινέσεις» για να πέσουν οι τόνοι και να εκτονωθεί η ένταση. Φίλοι και σύμμαχοι, αντί να επιθυμούν να βρουν λύσεις, προτιμούν να παραμένουν ανοικτά τα μέτωπα της φωτιάς για να μη χάσουν τους καλύτερους πελάτες των οπλικών βιομηχανιών τους. Αντί να υπερασπιστούν το δίκαιο και να τραβήξουν το αυτί των άτακτων, επιλέγουν την «πονηρή σιωπή» μόνο και μόνο για να πουλήσουν φρεγάτες, κανόνια και τανκς στους ακρίτες της Ε.Ε. που προστατεύουν τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της οποίας εδάφη επιβουλεύονται οι ταραχοποιοί της περιοχής.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ η οικονομία, τη χρονιά της απαλλαγής της από τα μνημόνια, αναζητεί πυξίδα για πορεία εξόδου από την πολύχρονη κρίση. Μια κρίση που στα λόγια οδεύει προς το τέλος της, μαζί με τον εφιάλτη της λιτότητας και της μιζέριας, αλλά στην πραγματικότητα αφήνει την οικονομία να πορεύεται χωρίς ξεκάθαρο σχέδιο και στόχο. Από την πλευρά της η κυβέρνηση σε κάθε ευκαιρία εμφανίζει ως δεδομένη την αλλαγή σελίδας καταθέτοντας αριθμούς, πλεονάσματα, αύξηση των επενδύσεων και μείωση της ανεργίας. Δημιουργεί μια εικόνα ανάκαμψης και επιχειρεί να στείλει αισιόδοξα μηνύματα εντός και εκτός της χώρας. Από την άλλη, η αντιπολίτευση στηρίζει την πολιτική της στην αποδόμηση και στον μηδενισμό ακόμα και εκείνων των θετικών ενεργειών που έχουν γίνει. Επενδύει στο «όλα γίνονται λάθος» με έπαθλο την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις.
Πολιτικές που όλοι γνωρίζουν ότι είναι αδιέξοδες, καθώς και ότι αν δεν αλλάξουν γρήγορα, η οικονομία της χώρας αλλά και η κοινωνία θα βυθιστούν σε νέα μεγαλύτερη κρίση, άγνωστης διάρκειας και αποτελέσματος.
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ του κάθε πολιτικού, σε όποιο στρατόπεδο και θέση κι αν βρίσκεται, πρέπει να είναι η θωράκιση της χώρας απέναντι στους εχθρούς και σε όποιους εμφανίζονται ως «φίλοι», η ευημερία των ταλαιπωρημένων και απογοητευμένων πολιτών και η ανασυγκρότηση της οικονομίας σε γερά θεμέλια και στέρεες βάσεις για να μην επαναληφθεί η τραγωδία της χρεοκοπίας. Στόχος τους πρέπει να είναι η δημιουργία μιας ισχυρής χώρας και όχι η ικανοποίηση μικροκομματικών συμφερόντων και η διατήρησή τους στο πολιτικό προσκήνιο.
